اراضی ملی

قوانین مربوط به اراضی ملی
اراضی ملی
زمین هایی که انسان ها هیچ دخل و تصرفی در آنها نداشتند و همچنان شکل و شمایل طبیعی خود را حفظ نمودند مانند جنگل ها، از تاریخ 27/10/1341 در اختیار دولت و اداره منابع طبیعی در آمد و هر سند مالکیتی پس از این تاریخ هیچ ارزش قانونی نخواهد داشت و اگر شخصی سندی ارائه دهد که تاریخ آن قبل از تاریخ مذکور باشد، بدان رسیدگی می شود. لازم به ذکر است که زمین هایی ملی شده ای که در داخل شهر واقع شده باشد تحت نظر سازمان مسکن و شهرسازی آن شهر می باشد. همچنین در صورتی که بیرون از شهر قرار داشته باشند، وابسته به اداره منابع طبیعی هستند.
اگر زمینی قبل از تاریخ تصویب قانون ملی شدن جنگل‌ها، احیا شده باشد در شمار اراضی ملی قرار نمی گیرد.
کمیسیون ماده 56 منابع طبیعی ، ملی بودن زمین مورد نظر مشخص خواهد شد. اگر بر اساس این ماده کمیسیون، زمینی جز اراضی ملی باشد حق مالکیت از فرد حقیقی گرفته می شود.
همانطور که گفته شد روش هایی برای تشخیص زمین های ملی احیا شده وجود دارد که با اثبات احیا و سند ملکیت در اختیار فرد قرار می گیرد. در ادامه به بیان این موارد می پردازیم.
• زمینی که دارای درخت های تنومند و مسیر آبیاری باشد.
• زمین هایی که شیبی بی از حد مقعول داشته و دارای قابلیت کشت می باشند.
• زمین هایی که در زیر مسیر جریان آب قرار دارند.
• زمین های دارای پوشش گیاهی مرتعی قدیمی دارند.
• زمین هایی که دارای قطعه بندی یا کرت بندی مشخص باشند.
• زمین هایی که دارای جوی هستند و یا آثار جویی قدیمی در آن دیده می شود.
• زمین های دارای پوشش گیاهی مربوط به فعالیت های کشاورزی در سالهای گذشته می باشند.
• در زمین هایی که پیش کاری یا دستکاری های برای کشاورزی صورت گرفته باشد.
• زمین هایی که در آن درخت های سالخورده وجود دارد و به نوعی باغ به حساب می آیند.
• زمین هایی که بخشی از آن دارای خرمنگاه هایی با سن بالا و قدیمی دارند.
• زمین هایی که نتوان آنها را به لحاظ عرفی و محلی در دسته مراتع قرار داد.
• زمین هایی که بندسار می باشند و دارای سیستم آبیاری از آب‌های جاری بهاره می باشند.
• زمین های واقع در محدوده آبی از جمله چشمه، رودخانه، قنات یا چاه می باشند.
• همانطور که می دانید رنگ زرد در نقشه های هوایی به معنی زمین های زراعی می باشد و اگر زمین در آن محدوده واقع شده باشد زراعی محسوب می شود. البته این مورد نیاز مستلزم نظر کارشناس می باشد.
• زمین هایی که بخشی از یک مزرعه هستند و یا در اراضی یک روستا واقع شدند.
• زمین هایی که قبلیت کشت و آبیاری را دارند و همچنین دارای مرزبندی ثبتی یا حداقل عرفی می باشند.
• زمین هایی که در آن مسیرهای عبوری قدیمی به چشم می خورد و بیانگر آن است که در گذشته از این مسیرها برای رفت و آمدهای زراعی استفاده می شده است.
• زمین هایی که دارای بنای قدیمی مربوط به زراعت و کشاورزی در آن وجود دارد.
• زمین‌هایی که در تصویر های هوایی، به وسیله ابزار استریوسکوپ احیاء قدیمی در آن‌ها دیده شود. این همچنین مبتنی بر تشخیص کارشناس صالح می باشد.
• زمین هایی که وضعیت خاک کنونی آن نشان می دهد که در گذشته بر روی آن کشت صورت گرفته است.
• زمین ‌هایی که در آن‌ها باغبانی یا فعالیت کشاورزی انجام شده باشد. همچنین به این نکته توجه داشته باشید که کارهایی که به عنوان پیش نیاز فعالیت‌های کشاورزی و زراعی شناخته می‌شوند، در این جا شامل این ماده می شوند. به این موارد تحجیر گفته می شود.